از نگاه خواهر( آشنایی با کتاب تنبیه النائمین )20-حسادت بر سر جانشینی باب
*************
عزیه در پاسخ به فرازی دیگر از سخنان عبد البها ، مشکل بهاءاله را حسادت نسبت به صبح ازل می شمرد و می گوید این بیماری درتاریخ گذشتگان هم سابقه داشته است.آنگاه دراین زمینه استشهاد می گند به حسادت قابیل نسبت به هابیل که او را به قتل برادر کشانید و حسادت برادران یوسف نسبت به یوسف که آنها را به اعمال شنیعه واداشت و حسادت عقیل نسبت به امیرالمومنین و حسادت زید و فرزندان امام کاظم و نیز حسادت جعفر کذاب و…اینکه این حسادت ها افراد را به غضب الهی و عذاب شدید در خواهد افکند:
“اول کسی که از حق اعراض کرد از غلبه حسدو برادر خود را هلاک نمودقابیل بود دومی پسر نوح که از حق هزیمت کرده و گفت …و امثال ذلک بسیار بوده اندوالذین یحاجون فی الله من بعد مااستجیب له حجتهم داحضه عند ربهم و لهم عذاب شدید.”(ص38)
بعد می گوید علت انکار آنهمه نصوص و الواح آشکارباب در ذکر فضایل و مقامات و اثبات جانشینی ازل و مامور نمودن او به تکمیل باب های ناقص کتاب بیان(هشت باب در ادامه یازده باب که از قلم باب صادر شده است تا به عدد نوزده باب برسد) و بهاءاله به همه آنها بهتر از هر کسی آگاه است همانا همان مشکل حسادت بوده است و بس :
“یابن الانصاف! کسی را که نقطه بیان ارواح من سواه فداه در توقیعات مبارکات و آیات بینات و کلمات مقدسات و الواح ممتعات که اغلب آنها به خط مبارک آن حضرت {باب}فعلا موجود است این همه تعریفات و توصیفات و کلمات در باره او{یعنی ازل) ذکر بفرمایدحتی اینکه عرش او را عرش خود و مقام او را مقام خود و نفس او را نفس خود و لسان او را لسان خود و آیات او را آیات خود بخواند و او را قیم و مفوم و حافظ و ناصر بیان و اهل بیان قرار دهد و اظهار بقیه بیان را به عهده او واگذاردچنانچه در نص صریح لوح وصایت می فرماید و ان اظهر الله عزافی ایامک فاظهر المناهج الثمانیه معنی این عبارت بسی واضح و ظاهر است چرا که بناء و اساس بیان بر نوزده واحدو منهاج شده که هر واحدی نوزده باب است و زیاده از یازده باب از خود حضرت نقطه اولی ظاهر نشده است {لذا}اظهار مناهج ثمانیه بقیه بیان را به عهده حضرت ثمره(ازل) فرموده می فرماید:
اگر عز و غلبه در ایام تو ظاهر شد مناهج ثمانیه بقیه را بگو و ظاهر سازو به مردم برسان…یا سبحان الله چه بی انصاف و قسی القلب مردمانی که آز آیات منزله چشم پوشیده و از حق اعراض کرده ما تهوی انفس خود را بر رضای الهی ترجیح دادند…”(ص39)
از نظر او منشا این جفا ها حسادت بهاءاله نسبت به صبح ازل بوده است…
مقالات مرتبط
