بر مدار حقیقت

نویسنده محترم جناب فرزین در این جزوه به بررسی و نقد یکی از تعالیم دوازده گانه بهائیت که تمامی مبلغین بهائی و شاید اکثر بهائیان آن را مایه افتخار و مختص آئین خود دانسته و می گویند که این تعلیم ٫ تحری حقیقت، در هیچیک از ادیان قبل سابقه نداشته است.، پرداخته و مستندٱ از کتب بابی و بهایی مطالب و مدارکی ارائه نموده که حاکی از آن است که این حکم در این آئین شعاری بیش نبوده است.
عل محمد شیرازی ملقب به باب در کتاب بیان خود صراحتا حکم محو و سوزاندن همه کتاب ها غیر از بیان را میدهد که کسی کتب دیگر را نخواند تا اغفال شده و به باب ایمان نیاورد.
جناب میرزا حسین علی نوری ملقب به بهاالله نیز عقل و نقل و حواس انسانی را جائز الخطا دانسته و فقط روح القدس را مصون میداند و در نهایت به کلیه مریدان توصیه می نماید که تحری حقیقت فقط ایمان به بهائیت است و بس. به او باید فکر و تمرکز کنید و بسوی او نماز بخوانید.
نویسنده محترم تمامی بهائیان آزاده وحق جو و متحریان حقیقت را دعوت به تفکر بیشتر و مطالعه سابقه این حکم متمایز را در آیات الهی قرآن و احادیث معصومین کرده و در این جزوه مختصر به بعضی از آیات قرآن که خواننده و مجادله احسن ، بررسی و در نهایت انتخاب بهتر اشاره نموده و احادیثی از ائمه اطهار علیهم السلام در این مقوله آورده است.
نگارنده این سطور ،خواننده را به قضاوت دعوت نموده که آیا کلام بهاالله را که میگوید:سالک فی سبیل الله باید چشم و گوش خود را ببندد و قلب خود را از همه چیز پاک کرده تا کلام من در وجودش بنشیند و به رضوان معرفت نائل شود، را تحری حقیقت فرض نماید یا کلام امیرالمومنین علی علیه السلام و آیات قرآن کریم را که میفرمایند: اقوال و مطالب متخلف را گوش کن و بهترین ها را انتخاب کن.
لذا متحری حقیقت با عقل سلیم و منطق واضح باید راه انصاف و صحیح را انتخاب و از کج روی و کج فهمی سران فرقه بابی و بهایی درس گرفته و از تقلید و تعصب دست کشیده و بهترین راه را انتخاب نماید.