که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل

پرسش

پاسخ نخست

نزدیکای ظهر دوشنبه با جیغ و دادِ زن همسایه چُرتم پاره شد.
گفتم حتما دوباره بچه ش یه دسته گلی به آب داده که این زن ساختمون رو گذاشته روی سرش! بلند شدم و رفتم دم پنجره ببینم چه خبره که دیدم دختر هشت ساله ش ستاره افتاده کف زمین و چندتا از همسایه ها دورشون جمعن… دلم هُرّی ریخت و نفهمیدم چطوری خودمو رسوندم پایین…
انگار اورژانس هم تو راه بود. ولی وقتی از بابام پرسیدم نفس می کشه یا نه، سرش رو با ناامیدی تکون داد. به ردّ خون روی کفپوش حیاط خیره بودم و نفسم بالا نمی اومد. چشام سیاهی رفت و خوردم زمین…
نفهمیدم بعد چند ساعت قطرات آب سردُ روی صورتم حس کردم. اما تا چشم وا کردم، تنها چیزی که یادم اومد تماس طولانی مامان ستاره با مدیر و معلم مدرسه بود که کلی خواهش کرد اجازه بدن بچه ش امروز نره مدرسه. اما مدیر اصرار داشت با وجود هوای آلوده حتما امتحان برگزار میشه و هیچ کس به هیچ دلیلی حق غیبت نداره! ستاره هم مجبور شد با سرفه های پی در پی و سینه ی تنگش اون مسیر رو بره و برگرده و حالا دیگه بین ما نیست… اگه نمیرفت هیچ وقت این اتفاق نمی افتاد…
لابد روزی که همه بچه ها به خاطر اون دستور کذایی سر امتحان بودن، جناب مدیر، از استراحت تو ویلای شمالش لذت می برده! بعدها شنیدم اون چند روز مرخصی گرفته بوده…
چند هفته ای از اون ماجرای تلخ گذشته بود که با دیدن یه خبر دوباره یاد مدیر مدرسه ستاره افتادم. خبر درباره دستگیری چند نفر به جرم تبلیغ بهائیت بود. انگار یه عده، قربانی کسایی شده بودن که خودشون نشستن تو اسرائیل و حق تبلیغ ندارن اما به بقیه دستور میدن تا زنده ان مبلّغ باشن؛ حتی به قیمت از دست دادن جان و مال و امنیت و خانواده…
نمی تونستم تصمیم بگیرم کدومشون برام منفورترن! رؤسای اسرائیل نشین بهائیت یا مدیر ویلانشین مدرسه؟!

پاورقی:
در پیام های بیت العدل (مرکز جهانی تشکیلات بهائیان) موضوع الزام تبلیغ توسط بهائیان بسیار اشاره شده است. منع تبلیغ بهائیان در اسرائیل نیز صراحتا آمده است:
1-پیام 23 جولای 1995
آئین بهائی در اسرائیل نباید انجام شود و حتی افراد اسرائیلی که خارج از اسرائیل هستند و قصد بازگشت به اسرائیل را دارند نیز نباید به آئین بهائی تبلیغ گردند.
2-پیام 28 دسامبر 2010
در این پیام صریحا به بهائیان دستور می دهد تا با مکالمات هدفمند، تشکیل حلقه های مطالعاتی، کلاس برای کودکان و نوجوانان و جلسات دعا به تبلیغ بهائیت بپردازند.
3-توقیعات مبارکه 1937-1939، شوقی افندی، ص 123
«ولی شک و شبهه ای نبوده که در امور وجدانیه از قبیل تبری و انکار و کتمان عقیده که تعلق به اصل امر و عقائد اساسیه اهل بها دارد، بهائیان در کل اقطار، شهادت را بر اطاعت مقدم شمرند و ترجیح دهند.»