پرسش – حکم ازدواج با محارم در بهائیت چیست ؟

جواب :  در مورد ازدواج در کتاب اقدس نوشته میرزا حسینعلی بها الله  فقط در یک جمله بسیار کوتاه ذکر شده «قد حرمت علیکم ازواج آبائکم» – یعنی بر شما حرام شد ازدواج با همسران پدرانتان [مثل مادر یا زن پدر]. و حلال و حرام دیگری قید نشده است. همین انحصار حرمت ازدواج به زن پدر و نیز عدم نفی توسط دیگر جانشینان مثل (عباس افندی و …) از یک سو و رفتارهای ماسونی در میان برخی از بهائیان از سوی دیگر، سبب گردید تا این فرضیه قوت بگیرد که بنابر این ازدواج با سایر محارم اعم از خواهر، خواهرزاده، برادر، برادرزاده و … هیچ منعی ندارد.

      پس از گذشت چند دهه، اظهارات  مثبت و منفی در این خصوص سبب گردید تا مسئله به صورت جدی از «بیت العدل» مرجع رسمی تشکیلات مرکزی بهائیت در اسرائیل ، سؤال شود. اما نکته قابل توجه آن که بیت العدل، اعلام نمود: مصلحت نیست که حکم معین و مشخصی در این خصوص صادر گردد و تصمیم را به خود افراد واگذار کرد(؟!) در پیام ۱۵ ژانویه ۱۹۸۱ بیت العدل که پاسخ رسمی منشی به این سؤال می‌باشد، آمده است: «‌از ما راجع به محدودیت‌های حاکم بر ازدواج با اقارب‌، سوای موردی که ازدواج با زن پدر را ممنوع می‌سازد‌، سوال کرده‌اید. بیت‌العدل همچنین خواسته‌اند به اطلاع شما برسانیم که آن معهد اعلی، هنوز موقعیت را برای صدور قوانین تکمیلی راجع به ازدواج با اقارب‌، مقتضی نمی‌داند. بنابر این در حال حاضر تصمیم‌گیری در این مورد بعهده خود نفوس مومنه محول شده است – نقل از کتاب انوار هدایت صفحه ۴۸۷ حکم ۱۲۸۹ در موضوع ازدواج بین فامیلی»!

     [دقت شود وقتی بیان می‌شود که تصمیم‌گیری بر عهده‌ی خودتان است، یعنی حتی مکروه هم نیست، بلکه دست کم مباح است، هر کس دلش خواست می‌تواند چنین تصمیمی بگیرد]. خوب است از بهائیان سؤال شود که در کجای کتاب اقدس محارم معرفی شده و ازدواج با آنان منع گردیده و حرام شمرده شده است؟ در هر حال، چنان چه بیان گردید، بهائیت دین نیست، مکتب هم نیست که قواعد و قوانین مشخص و محکمی (اگر چه غلط) داشته باشد.

   بنابراین اگر یک بهائی باخواهر یا خاله و یا عمه و یا….خود ازدواج کند فعلا نهی نشده است و هیچ حکمی هم برای منع یا اجازه آن صادر نشده است . یعنی اینکه بهائیان طبق تصمیم و خواسته خودشان ؟! با هرکسی می توانند ازدواج کنند !!