پدیده همشهری!
برای کسانی موجب شگفتی بود که چاپ یک آگهی در روزنامه همشهری ،تبدیل به جنجالی رسانه ای شودکه به توقیف آن روزنامه بیانجامدو موضع گیری های متفاوتی را در موافقت یا مخالفت با این توقیف به دنبال داشته باشد.
سایت “بهائی پژوهی”در این موضوع که آن را “پدیده همشهری “می نامد تذکر نکاتی را لازم می داند:
نکته یکم:
موضوع قابل توجه در این پدیده،اذعان هر دو طیف به اشتباه بودن چاپ آن آگهی بود که عکس معبد بهائیان را در خود جای داده بود.حتی خو د روزنامه نیز آن را عملی سهوی و اشتباه خواند و برای چاپ آن از مردم و مسئولان پوزش خواست.
نکته دوم:
مطلب مورد قبول عقلای هر دو گروه این بود که با امثال این پدیده اشتباه باید بر خورد یکسان نمود.خطا و اشتباه از سوی هرکس انجام پذیرد، اشتباه است و باید با آن برخورد شود.لذا اگر در آینده هر رسانه ای مرتکب این چنین اشتباهی شودباید بهای آن را بپردازد حتی اگر این بها توقیف روزنامه ای مثل همشهری باشد.
نکته سوم:
بر خورد با پدیده های فرهنگی باید با مدلی از نوع خود_یعنی ساز و کار فرهنگی_چاره جوئی شودتا نتیجه بخش باشد.بهائیت یک جریان فرهنگی است که فقط مدل های فرهنگی آن هم از نوع مردمی_ و نه دولتی_ می تواندبه مصاف آن برود.کاری از نوع کاری که “بهائی پژوهی”در این مدت کوتاه به خوبی از عهده آن بر آمده و در تالار های گفتگوی زنده آن،مجال ارائه سخن برای بهائی و غیر بهائی فراهم است و هزاران صفحه گفتگو و مناظره در همه شاخه های تخصصی گواه روشنی برآن است و همه پژوهشگران و مراکز دانشگاهی و بهائی پژوهان،موفقیتش را در این عرصه ستوده اند.
نکته چهارم:
کشف راز و رمز نگرش منفی مردم ایران نسبت به بهائیت که موجب چنین پدیده هائی می شود دشوار نیست …آنچه در متون رسمی بهائیان است و شواهدش در مناظرات انجام شده در این سایت نشان داده شده این است که بهائیت ،دیانت مردم ایران را مثل دیانت موسی و عیسی ،منسوخ اعلام نموده و وجود مقدس حضرت مهدی ارواحنا فداه راموهوم و شریعت محمدی را کهنه و تاریخ مصرف گذشته می داند.علت اصلی تنفر مردم ایران و نزدیک به دو میلیارد مسلمان جهان نسبت به بهائیت،(غیر از جهات سیاسی)همین اهانتی است که به اسلام روا می دارد.لذا چاپ حتی عکس مکانی منتسب به آنها در یک آگهی گردشگری که نوعی تبلیغ آنان باشد را هم بر نمی تابند بطوری که به توقیف روزنامه مهمی مثل همشهری می انجامد.لذا تشکیلات بهائی باید بداند مبارزه با دیانت این مردم و اهانت به مقدسات آنها،بهای سنگینی دارد( حتی اگر با سوء استفاده از روزنامه یا رسانه معتبری همراه باشد)چاره اصلی این امور هم ساز و کار فرهنگی است که اقناع را به دنبال داشته و نتیجه بخش است.
نکته پنجم:
تجربه “پدیده همشهری”، راه آینده را اینگونه ترسیم می نماید:
غفلت و اشتباه حتی سهوی در زمینه تبلیغ بهائیت در رسانه ها،از دید مردم قابل اغماض نیست و باید تکرار نشودکه آن رسانه را تا توقیف هم جلو می برد اما باید راه گفتگوهای فرهنگی آن هم از نوع مردم نهاد باز باشد تا پژوهشگران از هر نوعی بتوانند از مطالب تحقیقی که کارشناسان این حوزه فراهم آورده اند بهره گیرندو خود قضاوت نمایند و راه حق را انتخاب نمایند.کار و خدمتی که “بهائی پژوهی ” سالهاست آغاز نموده و خدای بزرگ را بر این توفیق شاکر است…