پرسش- خوش اخلاقی یا بازی با خوش اخلاقی؟!

پرسش

خوش اخلاقی یا بازی با خوش اخلاقی؟!

پاسخ نخست

تا حالا شنیدی میگن فلانی چه خوش اخلاقه!
وقتی این جمله رو می شنوی چه تصویری از اون آدم تو ذهنت میاد؟
آیا خوش اخلاقی و خوشرفتاری آدما هم میتونه ساختگی باشه ؟
تا حالا از خودت پرسیدی اصلا خوش اخلاقی چیه؟
به کی میگن خوش اخلاق؟ یا واسه چی میگن خوشرفتار؟ چرا یکی تو جمع معروف میشه به خوش اخلاقی؟ و اون یکی از بس بداخلاقه با دو مَن عسلم نمیشه خوردش؟! شاید میخوای بگی اونی که خوش اخلاقه همیشه لبخند میزنه، چهرش هیچ وقت گرفته و درهم نیست. و خوشرفتار اونیه که همیشه برخورد خوبی با بقیه داره.

اما آیا تا حالا به این فکر کردی که خوش اخلاقی یه آدم میتونه به خاطر رسیدن به منافع خودش باشه؟! یه مثال میزنم.
حتما برای خرید به بازار رفتی. با فروشنده هایی برخورد کردی که لبخند و خوشرویی اونا باعث شده یه عالمه ازشون خرید کنی. در حالیکه فروشنده با شیوه ای ابزاری از جنس کلمه ها، هیجانات و احساسات شما رو به سمت کالای خودش جذب کرده.
بنابراین نمیشه گفت این فروشنده یه آدم خوش اخلاقه. به قول معروف «گربه برای رضای خدا موش نمیگیره!»
خوشرفتاری آدما هم همینطوره. پس «هر گردی گردو نیست!»

خوش اخلاق واقعی اونی نیست که به خاطر اهدافش به تو لبخند میزنه. در تشکیلات بهائی، خوش اخلاقی و خوشرفتاری به عنوان یه ابزار در تبلیغ به حساب میاد. بنابراین؛
خوش اخلاق واقعی اونی نیست که به خاطر عضو گیری تشکیلاتی با اطرافیاش مهربونی میکنه. خوشرفتار واقعی اونی نیست که بهش گفتن روابط عمومی و ارتباط مؤثر قوی داشته باش، و با این شیوه مردم رو جذب کن.
حواسمون به خوش اخلاقی افراطی بهائی ها باشه. تاب آوری این خوشرفتاری ها تا وقتیه که از تناقض های افکار و اعتقادشون چیزی نپرسی! (۱)
پاورقی:
۱. رهبر بهایی ها گفته هر کی به من ایمان نیاورده ، سنگریزه های زمین هست و دوستان من همگی دُرّ و جواهرن!! (بهاء الله، مائده آسمانی ج 4 ص 353)