تاریخ پنهان بهائیان

یکی از چالش های مهم و عمیقی که بهائیان با آن رو به رو هستند ، فرقه هایی است که در این آیین نو ظهور پدید آمده است. از همان زمانی که برخی از افراد شیخیه راه خود را از شیعیان جدا ساختند، فرقه های مختلفی در میان آنان پدید آمد. پس از فوت سید کاظم رشتی چند تن ادعای جانشینی او را کرده  و عده ای از شیخیان را به دور خویش جمع کردند. یکی از آن افراد، میرزا علی محمد شیرازی ملقب به سید باب بود که بنیان گذار آیین بابیه شد . پس از اعدام سید باب، افراد مختلفی داعیه جانشینی او را کرده و مدعی بودند که او بابیان را به آنان ارجاع داده است . یکی از آنان میرزا یحیی نوری ملقب به صبح ازل بود . اندکی پس از او ، برادرش میرزا حسین علی نوری ملقب به بهاء الله ادعا کرد که او «من یظهره الله » است . «من یظهره الله» شخصی بود که در آثار باب به او بشارت داده شده بود و طبق متن کتاب بیان ، مهم ترین کتاب سید باب ، قرار بود حدود هزار و پانصد تا دو هزار سال دیگر ظهور کند. بهاء الله علاوه بر اینکه ادعا کرد « من یظهره الله» است ، آیین جدیدی را به نام آیین بهائی بنا نهاد. طبق وصیت نامه ی بهاء الله ، قرار بود پس از او فرزند بزرگش عباس افندی ملقب به عبدالبهاء و پس از او ، فرزند دیگرش ، محمد علی افندی جانشین پدر باشند؛ اما پس از فوت بهاءالله میان دو برادر اختلاف رخ داد و آن ها از یکدیگر جداشدند .

عبدالبهاء برادرش محمد علی را تا آنجا که میتوانست از خود و از بهائیان دور کرد و تلاش کرد تا بهائیانی که گوش به حرف او بودند هرگونه ارتباط و مراوده ای را با محمد علی و با هرکسی که با او ارتباط دارد ، قطع کنند. دوستداران محمد علی چنین ادعا می کنند که عبدالبهاء ادعاهایی مشابه بهاء الله یعنی ادعای مظهریت کرده است و کسانی که او را در جایگاه الوهیت قرار داده اند و ستوده اند ، ارج نهاده است. این درحالی است که از دیدگاه طرفداران محمد علی ، تنها بهاء الله حق داشت که ادعای الوهیت نماید و مظهر باشد . به همین دلیل ، آنان خود را بهائیان موحد نام نهادند. از طرف دیگر ، طرفداران عبدالبهاء خود را ثابتین خواندند و طرفداران محم علی را ناقصین نامیدند. در ادامه ، آن چنان که میگویند ، عبدالبهاء در الواح و وصایا نوه ی دختری خود، شوقی افندی را به عنوان جانشین خود معرفی کرد . شوقی افندی نیز راه و روش پدربزرگ را در این زمینه به صورت شدید تری ادامه داد و خانواده ی آنان و حتی خویش را طرد نمود و بهائیان را به شدت از هرگونه ارتباطی با آنان منع کرد . بیشتر بهائیان پیرو عبدالبهاء بودند و این عملکرد رهبران آنان باعث شد تا کم کم کسی از خانواده ی محمد علی افندی خبری نداشته باشد و آنان به فراموشی سپرده شوند.این روند ادامه داشت تا اینکه در سال ۲۰۰۷ میلادی دو مستند ساز اسرائیلی ، مستندی به نام « بهائیان در حیاط خلوت من» ساختند و در آن با خانمی که خود را نوه ی محمد علی افندی معرفی میکرد ، مصاحبه ای انجام دادند .

این مستند باعث شد به این گروه از بهائیان که البته خوانشی متفاوت با خوانش اغلب بهائیان فعلی دارند و جانشینی شوقی افندی را قبول ندارند توجه بیشتری شود. پس از آن ، یکی از بهائیان آمریکا به نام اریک استتسون ارتباطی با آن خانم و برخی دیگر از بهائیانی که از نوادگان محمد علی بودند برقرار نمود و نامه ها آثاری از آنان منتشر کرد . مهم ترین اثری که او در این زمینه منتشر کرد ، کتاب« تاریخ فراموش شده ای از آیین بهائی» است که قسمت عمده ای از آن توسط شعاع الله بهائی فرزند محمد علی افندی آماده شده است ، به نظر می رسد برای علاقه مندان به موضوع آیین بهائی بسیار جالب باشد . به همین دلیل ترجمه ی این کتاب مناسب دیده شد.