قبله، جایگاهی است که پیروان یک دین، در هر جای دنیا که باشند، به سوی آن نماز میگذارند.
بهاییان نیز قبله ای دارند که محلّ آن در شهر عکا (فلسطین اشغالی) است. عکا محلّ دفن میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) رهبر بهاییان است که بهاییان، اعمال عبادی خود را رو به سوی جنازه ی مدفون او به جا می آورند؛ البتّه دستور بهاء الله آن بوده که بهاییان در زمان حیاتش نیز به سمت او عبادت کنند.
بحث خداشناسی در میان تعالیم بهاییان، بحثی گیج کننده است؛ چرا که مدّعی خدایی در این آیین کم نیست؛ باری سیّد باب خود را ذات خداوند معرفی میکند و گاهی بهاءالله، خدایی همه ی خدایان را، رشحه ای از ترشحات وجودی خود میداند. گاهی بهاءالله خود را خالق تمام موجودات میپندارد و گاهی همین خدا زندانی میشود و گاهی در خرابترین سرزمینها مسکن میگزیند. خدا شناسی در بهاییّت هر چه هست، با یکتاپرستی میان موحّدان تفاوت جدّی دارد و اینگونه ادّعاها در «عصر ارتباطات»، سخنان فرعون را بهبنی اسراییل تداعی میکند که به آنان میگفت: “من خداوند بزرگتر شما هستم!”
نام کتاب:
خدای عصر ارتباطات
|
سال نشر:
1388
|
تعداد صفحه:
49
|
نام نویسنده:
سید محمد رضا حسینی
|
ناشر:
گوی
|
محل نشر:
تهران
|
قطع:
جیبی
|