مقاله شخصی سیاح

نام اصلي كتاب چنين است «مقاله شخصي سياح كه در تفصيل قضيه باب نوشته شده است» و آن چنان كه در صفحه 2 آن مي خوانيم:«يك سياح بي غرض در اوقات سياحتش در جميع ممالك ايران از دور و نزديك به منتهاي تدقيق ازخارج و داخل و آشنا و بيگانه جستجو كرده و اين شخص سياح متفق عليه بي غرضان بوده وتاريخش در نهايت صحت ودرستي مي باشد.»

اما بعداً آشكار گرديد كه اين هم يك نوع مدرن تبليغ آيين قرن نوزدهم است كه اولين امام يك مذهبي خود را يك سياح بي دين ولامذهبي قلمداد كند كه جميع شهرهاي ايران راديده درحالي كه نه تنها بي طرف نبوده بلكه پس از هشت سالگي كه از ايران خارج گرديد هيچ كدام از شهرهاي ايران را هم نديده است. به هر حال بعدا بهائيان در كتاب هاي ديگرشان نوشتند كه مقاله سياح نوشته  عباس افندي است ولي هم چنان جاي نام مؤلف كتاب «شخصي سياح بي غرض» نوشته شده است. كتاب عبارت است از بيان تاريخ باب و مختصري هم از تاريخ و تعاليم بهاءالله كه مبادا پس از اثبات حقانيت باب مؤمنين، به دامان جانشين بر حقش ميرزا يحيي صبح ازل پناهنده گردند.