زمان و منتظران ۷- رسالت ما

معرفی کتاب رسالت ما

رسالت ما جلد پنجم از مجموعه کتاب‌های زمان و منتظران، به قلم  عبدالحسن طالعی، محمد گوگانی و محمدحسن کاشف است. طرحواره زمان و منتظران، در پاسخ به یک نیاز پدید آمده است: بیان امروزی باورهای بنیادین.

مباحث اعتقادی در طول قرن‌ها و سالیان، تغییر نمی‌کند؛ اما متناسب با هر زمان و به بیان ویژهٔ همان دوران نیاز دارد که عالمان در زمان‌های گوناگون تلاش‌هایی در طرح آن مباحث متناسب با زمان خویش، داشته‌اند. موضوعات این طرحواره عبارت است: خدای ما، پیامبر ما، پیشوای ما، بازگشت ما، آئین ما، جهان ما و رسالت ما.

نویسندگان این مجموعه با بیانی ساده، روان، داستان‌گونه و گفتگو محور، مباحث مختلف اعتقادی را برای مخاطب جوان مطرح کرده‌اند. هر کتاب شامل چهل موضوع است که مهم‌ترین سرفصل‌های طرح شده در عنوان کتاب را پوشش می‌دهد.

 درباره کتاب رسالت ما

رسالت ما هفتمین اثر از این مجموعه است که پس از مجلدات پیشین، به رسالت ما در زمان حاضر می‌پردازد و در مورد رسالت اقشار مختلف جامعه گفتگو می‌کند: پدران، مادران، جوانان، نویسندگان، شاعران، هنرمندان، روشنفکران، کارگزاران، دانشجویان، مدیران و …

و اینکه یک باورمند به ارزش‌های دینی چه راهبردهایی را در زندگی و شغل خود از آن ارزش‌ها دریافت می‌کند و زندگی خود را به چه سبکی تنظیم می‌نماید.

خواندن کتاب رسالت ما را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به مباحث دینی و اعتقادی را به خواندن این مجموعه دعوت می‌کنیم.

 بخشی از کتاب رسالت ما

آموزگار، معلم و مربی از زیباترین واژه‌ها در ادبیات جهان هستند… محمد، که در جمع فامیلی از رسالت معلمان سخن می‌گفت، ادامه داد: اینان، در همه فرهنگ‌ها مورد احترام و تکریم‌اند. مکتب و مدرسه و آموزشگاه و حوزه و دانشگاه از جمله مکان‌های مقدسی هستند که همه انسان‌ها وامدار آن‌هایند زیرا دانش و رشد و ارتقای خود را مدیون معلمان و مربیانی هستند که در آن مکان‌ها، ایشان را تعلیم داده‌اند. رسالت مربیان و معلمان، انتقال دانش خویش به متعلمان و نیز تربیت و رشد معنوی و اخلاقی آن‌هاست. پیشوایان الاهی برای خود، شأن معلمی قائل بوده و به آن افتخار می‌نموده‌اند.

پیامبر اکرم (ص) فرمود: همانا که من به‌عنوان معلم مبعوث شده‌ام (اِنَّمَا بُعِثْتُ مَعَلِّما). امیر مؤمنان (ع) نیز فرمود: به پاس گرامی داشت پدر و معلم خود به پا خیز گر چه پادشاه باشی! (قُمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لاَِبیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَلَوْ کُنْتَ اَمیرا). در عظمت مقام تعلیم هرچه گفته شود کم است که مقامی از آن بالاتر نیست…

گفتم: آیا رسالت معلمان فقط انتقال علم است؟ محمد گفت: اگر چه انتقال علم بسیار ارزشمند است، اما رسالت معلم علاوه بر انتقال علم، تربیت و تهذیب و رشد اخلاقی و تربیتی دانش آموز و دانشجوست. مؤثرترین راه تربیت نیز تربیت عملی است؛ یعنی خود معلم اگر مهذّب و با کمال باشد، خواه ناخواه در شاگردش، اثر می‌گزارد و تربیت عملی بسیار قوی‌تر از تربیت زبانی است؛ لذا به فرموده حضرت علی (ع) معلمان مأمورند که تربیت را از خود بیاغازند که در این صورت سزاوارتر به تعظیم و بزرگداشت‌اند از کسانی که فقط دیگران را بیاموزد و تأدیب نماید (و معلم نفسه و مودّبها أحقّ بالاجلال من معلم الناس و مودّبهم). چنین است که خداوند در قرآن، مأموریت پیامبران را همین تعلیم همراه با تهذیب و تزکیه شمرده است (یزکیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمة). اگر علم همراه تربیت و تهذیب نباشد، چه بسا این علم مثل تیغی که در دست زنگی مست باشد موجب مرگ و تباهی و زیادت در گمراهی شود…

مسعود پرسید: همان‌طور که معلمان حقوقی بر متعلمان دارند که باید أدا شود آیا دانش آموزان و دانشجویان نیز دارای حقوقی هستند که معلم باید آن‌ها را أدا کند؟ محمد گفت: آری، امام سجاد (ع) در رساله حقوق، این چنین از حقوق آن‌ها سخن گفته‌اند: «حق شاگرد و دانشجو بر عالم آن است که بداند خداوند متعال او را امام و راهنما قرار داده است به جهت علمی که به او عطا کرده و کلید خزانه حکمت را به‌دست او داده است؛ پس اگر با آن‌ها که نمی‌دانند احسان و نیکی کرد و از علمی که خداوند به او عطا کرده با مهربانی به آن‌ها آموخت و در نصیحت و راهنمایی آنان با صبر و حوصله قدم برداشت و برای نجات جامعه از جهل و نادانی، از خزانه علمی که خدا در اختیار او گذاشته است، انفاق کرد؛ این عالم و معلم هدایت شده و هدایتگر است و از روی اعتقاد و ایمان؛ خدمتکار جامعه انسانی است. اما اگر از آنچه می‌داند انفاق نکند و علم خود را از دیگران دریغ بدارد؛ خیانتکار بوده و نسبت به خلق خداوند ظالم محسوب می‌گردد»