طعم شیرین هم صحبتی
سی وچهارمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران از بیستم تا سی ام اردیبهشت ۱۴۰۲ به مدت یازده روز با وجود اما و اگرهای گوناگون، سرانجام در مصلای تهران برگزار شد و پذیرای چندین میلیون بازدیدکننده «یار مهربان » بود.
این نمایشگاه جز روزگار سخت اقتصاد نشر از چند جهت با سا لهای گذشته تفاوت یا پیشرفت داشت: حضور متمرکز و درخور توجه نمایندگانی از جامعه مطبوعات کشورکه در سا لهای قبل چنین سابقه ای نداشت؛ حضور فعال رسانه ها و انجام مصاحبه با مردم، ناشران و نویسندگان؛ حضور فعال تیم دولت برای استماع و پیگیری خواسته های حوزۀ نشر و کتاب؛ نمایشگاه همزمان مجازی و امکان خرید از آن و… .
پایگاه خبری بهایئ پژوهی و فصلنامه بهائی شناسی با آنکه امسال فقط ده متر غرفه، به شکلی نه چندان مناسب، دراختیار داشت، تلاش کرد میزبان شایسته ای برای انبوه مخاطبان باشد. حضور در راهرو کوتاه مطبوعات در کنار نشریاتی مانند بخارا و آ گاهی نو، آن هم در مسیر رسیدن به خبرگزاری ها باعث شد بینندگان عبوری غرفه از همیشه بیشتر باشند. البته در طول سال ها حضور، حرف تازۀ مؤسسه بهائ یپژوهی برای دوستداران قدیمی کتاب و مطبوعات، جایگاه خود را تثبیت کرده بود و این موجبی بود که هزاران بازدیدکننده از کتا بها و فصلنامه دیدار و با کارشناسان پایگاه خبری گفت وگو داشته باشند. گروهی برای تکمیل آرشیو مجلات خود فرصت حضور در نمایشگاه را مغتنم شمرده بودند و گروهی نیز به گفت وگو دربارۀ چالش های بهائیت علاقه مند شده بودند.
در کنار این، حضور بهائیان منصف و پرسشگران بهائی که حربه اتهام افکنی های تشکیلات برای دورکردن بهائیان از گفت وگو را، غیرمنصفانه می دیدند؛ همچون سال های اخیر تکرار شد. بالأخره پس از سال ها حضور آرام، علمی و دوستانه، گفت وگوهای سازنده با پژوهشگران مؤسسه به سود دو طرف بود؛ هرچند هنوز هم برخی از بهائیان نگران فشارهای بعدی تشکیلات برای گفت وگو با این به “اصطلاح بهائی ستیزان” صلح جو بودند. حتی چند نفر از خریداران کتاب و مجلات هم ضمن خرید، عنوان کردند که خرید خود را برای دوستان و نزدیکان بهائی خود انجام می دهند و خود هیچ علاقه ای به موضوع بهائیت ندارند و اینکه چرا خود این دوستان بهائی برای بازدید از نمایشگاه کتاب حاضر نشده بودند، برای اینان هم جای سؤال بود. طبعاً توضیح این نگرانی که شاید درصورت اطلاع تشکیلات از ارتباط فرد بهائی با مؤسسه بهائی پژوهی فرجام ناخوشایندی در انتظار وی باشد برای همه ساده نیست.
غرفۀ نشر گوی نیز در راهرو پانزده، آثارو کتا بهای منتشرۀ بهائی پژوهی را در موضوع مهدویت و بهائیت درمعرض نمایش و فروش داشت. یازده روزارتباط مستمر با مردم، فرهیختگان، افراد تحت تبلیغ بهائیت وبعضاً بهائیان درغرفه بهائی پژوهی، تجربه شیرین وجالبی بود ازاشتیاق مردم به دانستن حقایقی درباره بهائیت و توجیه وتبیین اهداف و شیوه های پژوهشی مؤسسه و بعضاً اعلام همکاری با آن؛ که کارگزاران با نشاط و خستگی ناپذیر به سؤالات و پیشنهادها و گاهی نقدها پاسخ میدادند. برخی از پژوهشگران و محققان هم خواستار انتشار بیشتر آثار مؤسسه بودند و البته قیمت بالای کتاب هم که نقل محافل کتابخوان این روزهاست