نوروز مبارك!
دومين سال از قرن پانزدهم هجري شمسي آغاز شد و بهار شاداب با باران هاي لطيف فرا رسيد.خانه ها رنگ پاكي گرفت سفره هاي هفت سين چيده شد،سبزه و بنفشه و قرآن و سكه يا صاحب الزمان كنار هم قرار گرفت.چشم ها به آسمان و لب ها مترنم به يا مقلب القلوب و الابصار…ايرانيان وقتي رسيدند به آخر دعا: حوّل حالنا الى أحسن الحال؛ همگي گفتيم: حوّل حالنا بظهور الحجة… حال ما خوش مي شود وقتي كه يار باصفا/ آيد و عالم منور سازد از رخسار خويش…اين نوروز مفتخر است كه دو هفته بعد از سالروز ميلاد حضرت ولي عصر(ع) فرا رسيده و معطر به عطر مهدوي است.آرزو كنيم ظهور پيروزش در اين سال رقم خورد و همگي در ركابش ايمان و عدل را در سراسر جهان شكوفا يابيم
چه بهاری بشود بهار، بهاری که بهار در بهار باشد، بهار طبیعت، بهار قرآن؛ و اراده خدا را چه دیدی؟! آری! بهار آدمیان و خرّمی روزگاران، همان مهربان مولای عالم که مهرش از مادر فراتر، لطفش با پدر غیر قابل مقایسه و شور و امید و جانبخشی وجودش برای عالم نادیده و ناشنیده است. همان گل نرگس که با حضورش در کنار ظهورش، بهاری می کند عالم را، عطر بهار به عالم هدیه می دهد و ماندگار می کند بهار را در عالم و آدم . پس بخواهیم از خداوندگارِ عالم ،
بهار در بهار را، با ظهورش … حَوِّل حالَنَا بِظهُورِ الحُجَّة …