این است اعجاز “گوی” !
“گوی” یعنی “گفتگو “برای کشف “واقعیت ” به منظور وصول به “یگانگی”!
این “میدان ” است که مشخص می کند کدامیک از مدعیان پهلوانی و برتری ،حقیقتا پهلوانند و برترند …
این “میدان “است که لاف زنان را از راست گویان و سره را از ناسره جدا می سازد…
وقتی میدان از حریف خالی است مدعی لاف زن ،خود را شیر ژیان و پهلوان پهلوانان می خواند!
اما وقتی حریف به میدان می آید و مبارزه ای عادلانه شکل می گیرد تماشاچیانانند که “لاف زن” را از “سره گوی” و قهرمان را از “پهلوان پنبه” تشخیص می دهند…!
“بهائی پژوهی ” ،بیش از هزار و چهارصد روز است به میدان گفتگو و مناظره و بحث های اندیشگی با بهائیان آمده است تا در میدان گفتگو به دور از جنجال های تبلیغاتی و سیاسی ، واقعیت بهائیت را روشن سازد و در طول این مدت هیچگاه ،تالار های زنده و دو طرفه گفتگو تعطیل نبوده است تا سره از ناسره در میدان مناظره قابل تشخیص باشد و الحق این شیوه متین ،هزاران جان جویای راستی را از جام حقیقت سیراب نموده است…
اما چه شد که “گوی ” متولد شد؟!
“گوی” یعنی “گفتگو “برای کشف “واقعیت ” به منظور وصول به “یگانگی”!
گفتگو ، واقعیت ، یگانگی !
چیزی که جایش خالی بود و حالا تبدیل شده است به میزانی برای سنجش واقعیت ادعاهای مطرح شده در ساز و کارهای تبلیغاتی تشکیلات بهائی !
بهائی پژوهی ،دوستانه و مودبانه و متین در میدان های گفتگو حاضر شده است و “گوی” (گفتگو ،واقعیت،یگانگی) تلاش کرده است نتیجه آنچه در میدان گفتگوهای سایت ،رخ داده است ،مانیتور نماید و در فرصت محدود نمایشگاه به انبوه کتاب دوستان ارائه نماید…
آنچه در این دوسال رخ داد و حتی دوستان بهائی (غیر از متعصبان و کارگزاران تشکیلات آنها که لجوجانه می آمدند و ناشیانه خود را مسلمان می خواندند و متلکی می گفتند و پرده از ماموریت خود بر می داشتند)شگفت زده کرد همین برخورد علمی و مودبانه ودوستانه جوانان بهائی پژوه در غرفه “گوی” بود که دور از انتظار آنان ( که هر غیر بهائی و منتقد به بهائیت را “بهائی ستیز ” نامیده بودند) ظاهر شده و صبورانه به بحث علمی با آنها می نشستند.اعجاز “گوی ” آنها را آگاه می کرد که از فریب بزرگی که در طول سالیان ،تشکیلات مستقر در بیت العدل حیفا ،به آنان روا داشته است،با خبر شوند…
تشکیلات از قبل گفته بود سایت “بهائی پژوهی”تحریم ! نخوانید و نروید و خلاصه لولوئی درست کرده بود که حقایق مطرح شده در تالار های گفتگو مکتوم بماند غافل از آنکه عصر بی خبری به مدد تکنولوژی روز ،به سر آمده و نخوان و ندان و نبین ،کارآئی ندارد!
گفتند “گوی “دولتی است تا بایکوتش کنند ،آمدند و دیدند که نیست !
گفتند “پول نفت ” است دیدند ناشری است تازه پای که با قرض و بضاعت اندک به میدان آمده است…گفتند کارگزاران دولتی اند ،دیدند جوانانی هستند که عاشقانه و داوطلبانه و بی جیره و مواجب برای دل حقیقت جوی خود به میدان آمده اند…
حقیقتا تشکیلات در برابر “گوی “عاجز مانده است و در سایت های مشخصش به دشنام روی آورده است.گوی اتفاقا برای همین به میدان آمده واز پریشان گوئی های تشکیلات معلوم می شود که به توفیق رسیده است…
این است اعجاز “گوی”!