سی‌ودومین کنفرانس سالانۀ انجمن دوستداران فرهنگ ایرانی را تشکیلات بهائی در تاریخ دهم تا چهاردهم شهریور ۱۴۰۱ (یکم تا پنجم سپتامبر۲۰۲۲) به‌صورت مجازی برگزار کرد که از طریق یوتیوب و تلویزیون ماهواره‌ای اندیشه و دو سایت خارجی برگزارکننده کنفرانس‌های آنلاین بین‌المللی پخش می‌شد.
این کنفرانس بعد از سخنرانی جنجالی و ساختارشکن سه سال قبل شاپور راسخ بهائی (معاون سازمان برنامه و بودجه پهلوی دوم) که در آن نمایندگان اپوزیسیون خارج از ایران هم حضور داشتند و صحبت از تغییر رژیم و تغییر قانون اساسی ایران نمود، به‌صورت معناداری، کاملاً تغییر رویه داده و به یک برنامۀ موسیقی و هنری با چاشنی چند سخنرانی کسل‌کننده و تکراری افراد مشهور بهائی در موضوعات محیط زیست و اهمیت صلح و رسانه‌های گروهی (و البته بدون هرگونه نوآوری و برگرفته از مطالب مکرر بیان‌شده در نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل و جلسات پیرامونی آن) و چند سخنرانی هم در موضوعات تکراری مثل شاعرانگی قرةالعین و اغراق‌گویی دربارۀ عبدالبهاء و ایران عصر قاجار تبدیل شده بود.
بعد از اعتراض‌های شدید بعضی از بهائیان به کنفرانس ۲۰۱۹ که علی‌رغم شعار بهائیت مبنی بر عدم دخالت در سیاست، مینی براینکه چرا شاپور راسخ وارد سیاست شده و در مقام اپوزیسیون ظاهر گشته است، بیت‌العدل در یک عکس‌العمل معنادار مجبور به دخالت گردید و با دفاع از راسخ، خواستار کش ندادن موضوع شد.
این کنفرانس سعی کرد با برنامه‌های متعدد موسیقی و هنری وقت کنفرانس را پر کند. سکوت کنفرانس دربارۀ آتش‌سوزی بنای یادبود صدمین سالمرگ عبدالبهاء در اسرائیل هم معنادار و سوال بر انگیز بود. حسین امانت که سال گذشته، کنفرانس مفصلی دربارۀ این بنا داده بود، ترجیح داد در این کنفرانس یک کلمه هم دربارۀ این موضوع حرف نزند و درمورد دود شدن صدملیون دلاری که خرج این بنا شده بود، سکوت کامل نماید. نادر سعیدی در روز چهارم از احترام جناب عبدالبهاء و پدرش به اهمیت مقام انسان مطالبی کلی بیان کرد اما اشاره‌ای به سخنان ناقدان کتاب اقدس که هیچ حقی برای انسان‌ها در اعتراض به حکومت‌ها قائل نشده، یا سخن زشت عبدالبهاء دربارۀ ترک‌ها (فاضل مازندرانی، اسرارالآثار خصوصی، بی‌جا: موسسۀ ملی مطبوعات امری، ۱۲۸ بدیع، ج ۳، ص ۴۲ و ۴۳) و گاو بودن سیاهان افریقایی (عباس‌افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنۀ ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، بی‌تا، ج ۳، ص ۴۸) و … بحثی نکرد. در کنفرانس امسال از شخصیت برجسته ای غیر بهائی دعوت نشده بود ویا از مدعوین سرشناس , کسی به این دعوت تشکیلات پاسخ نداده بود .!
این رویکرد کنفرانس شاید حاصل جمع ایده‌های تشکیلات برای موجه نمودن برنامه‌های توسعه‌ای بهائیت است تا تصویر مناسبی به مخاطبان ارائه نماید؛ اما آیا در این رویکرد توفیقی حاصل نمود؟