بزرگا عالمی به دیار باقی شتافت
المستغاث بک یا صاحب الزمان
بزرگا عالمی به دیار باقی شتافت و با رفتنش ثلمه ای در اسلام افتاد که به فرموده «لا یسدها شیء». رحلت شیخ الفقهاء آیة الله العظمی صافی گلپایگانی را به محضر صاحب العصر و الزمان و همه شیعیان تسلیت عرض نموده و از خداوند جبران این ثلمه را برای امت اسلامی مسئلت داریم.
از شمار دو چشم یک تن کم/وز شمار خرد هزاران بیش
بهائی شناسی و بهائی پژوهی که از آغاز از عنایت و همراهی و حمایت آن عزیز بهرهمند و مستفیض بود، برایش دشوار است تا با این مصیبت به این زودی کنار آید؛ اکنون تا انتشار نشریه به دل نوشته استاد گرامی حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای طارمی که ساعات اولیه صبح نگاشتند غم دل باز می گوییم:
«تسلیت گوی خود شدیم!
ساعت ٣ بامداد، بی دلیل تلفن را روشن میکنم، شاید برای تشخیص زمان؛ اما عبارت استرجاع ظاهر میشود و جلب توجه می کند. صفحه را باز میکنم، خبر سنگین است و بدون تأمل همان بیت منسوب به حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را به اصحاب یادآور میشوم:
«لا صوت الناعی بفقدک انه یوم علی آل الرسول عظیم».
خبرها را از جاهای دیگر پیگیری می کنم و اطلاعیه دفتر حضرت شیخ المراجع را می خوانم و کلام استرجاع بر زبان جاری می کنم.
ناگهان به گوشه ای از میز کار می نگرم و منتخب الاثر را که بیش از یک ماه است آنجا گذاشته ام می بینم و خاطرات مرور می شود. قرار بود از باب ادای دین مقاله ای در باره این اثر نفیس بنویسم و مطالب هم آماده بود، هنوز توفیق اتمام نیافته بودم. قریب نیم قرن از آشنایی و بهره مندی حقیر از این کتاب شریف می گذرد و از همان سالها به برکت این کتاب و خلوص نویسنده اش چه درجاتی از معرفت نصیب شد. از آن زمان وامدار این عالم محقق مدافع حریم دین بودم و بعدها هرچه زمان گذشت بر استقامت او در سلوک دینی و دوری از اهواء و اغراض پی بردم. بزرگ مردی بود که از مرزبانی لحظه ای باز نمیماند. شاید سه ماه پیش بود که مقاله ای را خوانده بود و ملاحظه‌ای داشت و به فوریت پیغام و تذکار داد. باری، در همان دقایق بر خود نهیب زدم که کوتاهی تا به کی! صبح، اما ساعت ٨ به سراغ خبر رادیو رفتم برای شنیدنِ بیشتر، و دریغا! خبری کوتاه و معرفي مردی که دست‌کم هشتاد سال در عرصه علم دین قدم و قلم زده و صیت دانش و تقوا و ادب علمی اش بر همه، از خواص و عوام، آشکار است و قریب سی سال در جایگاه مرجعیت قرار داشته است، در کوتاهترین گزاره‌ها و شاید گزاره های کم اهمیت. راستش شگفت زده شدم و خود را تسلی دادم که لابد هنوز نمی دانند ثلمه یعنی چه، و خلأ ناشی از فقدان استوانه علم و اجتهاد چقدر دغدغه می آفریند! شاید هم منتظر دریافت پیام‌های مقامات و مراجع بودهاند تا پیشدستی نکرده باشند. در هر صورت باید به خودمان تسلیت بگوییم و از محضر حضرت بقیةالله ملتمسانه درخواست جبران کنیم. آمین»
در آخرین دیدار شیرین و به یاد ماندنی که با آن مرجع عالیقدر داشتیم با دقت گزارش خدمتگزاران بهائی پژوهی را شنیدند و تأیید کردند و آخرین منشورات خدمت شان تقدیم شد و معظم له این خدمت را مجاهدت و مرزبانی و تلاشگران این عرصه را مجاهدان فی سبیل الله خواندند. بعدها هم انتشار هر شماره را پیگیری می‌کردند و برخی مقالات را با دقت از نظر میگذراندند و بعضاً رهنمودهایی ارائه میفرمودند و پدرانه حمایت می‌کردند.
آیت الله صافی، به راستی مردی بود که دفاع از حریم ولایت و امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را سرلوحه‌ی برنامه‌های خود قرار داده بود و از هر فرصتی برای تشویق دیگران به این امر مهم استفاده می‌کرد. او در عین دانش ژرف و علوم فراوانی که در سینه داشت، فقیهی متواضع، معتدل و اخلاق مدار بود که اتاق ساده‌اش، پناهگاه همه‌ی کسانی بود که می‌خواستند در این طریق قدم بردارند.
خدایش رحمت کناد و میهمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امامان علیهم السلام قرار دهاد.