گریز از گفت‌وگو: نامه مشفقانه یک بانوی مستبصر , به دو برادر مبلغ بهائیت
«امیدوارم گفتمانی داشته باشیم، چون من نگران شما برادران عزیز در جهان دیگر هستم».
این حرف دل خواهری است که چند سالی است پس از تحقیقات فراوان، به اسلام مشرف شده است.
خانم عهدیه محمدحسینی (خواهر مبلغ مشهور بهائی، نصرت‌الله محمدحسینی و برادر سالخورده دیگرشان حشمت‌الله محمدحسینی) از روی شفقت و مهربانی نامه‌هایی به برادر خود نوشته‌اند تا علت تشرف خود را برای ایشان بیان نموده و باب گفت‌وگو را بگشایند و بگویند که از روی مهر خواهر و برادری نگران عزیزانشان در جهان دیگر هستند، اما نه‌تنها این مبلغ مشهور حاضر به گفت‌وگو در این زمینه نشده، بلکه هروقت مثلاً دختر ایشان خواسته است تلفنی با او (یعنی با دایی‌اش) در موضوع بهائیت صحبت کند، گفته‌اند: «اصلاً نمی‌خواهم بشنوم» و باز تکرار کردند: «اصلاً نمی‌خواهم بشنوم وگرنه همین الان گوشی را قطع می‌کنم» و چون مطلبی در نقد علمی برایش ایمیل کردند، چندین بار گفتند: به‌هیچ‌وجه برای من از طریق ایمیل مطالبی را در این موضوعات نفرستید که اگر بفرستید مجبور می‌شوم ایمیلم را عوض کنم» و حاضر به هیچ گفت‌وگوی اندیشگی نشدند.
خانم محمدحسینی در آخرین نامه به برادرشان نوشته‌اند: «من در گذشته هرگز تصور نمی‌‌کردم که در آیینی هستم که الاهی نیست… اکنون که به لطف خداوند آگاه شده‌ام حالا نگران حال برادرانم هستم؛ هر هنگام می‌خواهم و خواستم با آن‌ها صحبت تبلیغی نمایم، متأسفانه اصلاً اجازه ندادند؛ نمی‌‌دانم چرا نمی‌‌خواهند گفتمان مذهبی داشته باشیم و چرا جوابی جهت مصاحبه ما نمی‌‌دهند؛ هرچند هیچ مبلغی قادر به پاسخ‌گویی نخواهد بود که البته یکی از نشانه‌های اهل باطل، گریز از مناظره و گفتمان می‌‌باشد. امیدوارم گفتمانی داشته باشیم چون من نگران شما برادران عزیز در جهان دیگر هستم».
این لحن مهربانانه و سرشار از ادب از سوی خواهری مهربان و دلسوز، نشان از فرهیختگی و رأفت اسلامی دارد که بدون هیچ جنجالی خواستار گفت‌وگوست، آن هم با برادری در سن ۸۶ سالگی که یک عمر مبلغ آیینی بوده که ادعای تحری حقیقت دارد اما از گفت‌وگو با خواهری که خوب او را می‌‌شناسد و از روی مهربانی تقاضای گفت‌وگو می‌کند، گریز دارد.
نامه خانم محمدحسینی
(متن تایپ شده در پشت جلد آمده است)
پیش از اینکه این بانوی فرهیخته، به دین اسلام روی بیاورند، ابتدا دختر ایشان، زینب رُز (سوزان) ثمالی به اسلام روی آورد و پس از گفت‌وگوهای زیادی با مادر خود، ایشان نیز به حقانیت اسلام پی بردند. در مصاحبه‌ای که بهائی‌شناسی با این دو بانوی گرامی داشت، بخش‌هایی از استدلال‌های مطرح‌شده را بیان کردند (دلایل بازگشت از بهائیت؛ گفت‌وگو با خانم زینب رز (سوزان) ثمالی، فصلنامه بهائی‌شناسی، شماره ۶: تابستان ۱۳۹۷، صص۸۶-۱۱۳).
خانم زینب رز ثمالی، خانم فرهیخته و ادیبی هستند که اشعار زیادی سروده‌اند. جدیدترین اثر ایشان در رثای کودک شیرخواره امام حسین علیه السلام است که این‌گونه سروده‌اند:
قهرمان قلۀ سرخ عطش
سلام بر گهواره‌ای که اهتزاز پرچم ایثار، ادامۀ آن «جنبش» است …
روی سکویی بلند
روی سکویی که «بامش»
اندکی بالای اوج تشنگی است
روی سکویی که از آنجا، تمام داغ، پیدا می‌‌شود …
روی آن سکو که قدرش
فوق استدلال‌هاست؛
روی تنهایی دستان حسین …
تشنه‌ای که تشنۀ فرمانبری است؛
با نوایی مثل باران، نوحه‌خوانی می‌کند …
مثل آنکه، زیر رگبار عطش
لشکری از اشک را فرمانروایی می‌کند …
ارتش عالم
فدای شیرخوار تشنه لب