چکیده :
در طول تاریخ، دعوت پیامبران با آیات و نشانه‌هایی همراه بوده است؛ به این نشانه‌ها معجزه گفته می‌شود. معجزه وجه تمایز بین مدعیان راستین پیامبری و دروغ‌گویانی است که به ناحق خود را پیامبر خوانده‌اند. در کتاب آسمانی قرانداستانهای مفصلی از معجزات پیامبران به امر الهی برای اتمام حجت به مخالفانزمانی که یک مدعی نبوت، ادعای پیامبری از جانب خداوند را مطرح می‌کند، برای قانع کردن مردم باید بر صدق ادعای خویش کاری انجام دهد که دیگران از انجام آن ناتوان باشند. به این کار معجزه می‌گویند. موجود است .آئین بهائی، انجام معجزه یا یک امر خارق عادت را دلیل بر نبوت نمی‌داند؛ آنان معتقدند برای اثبات حقانیت پیامبر به ارائه یک امر خارق عادت نیازی نیست، همچنین هیچ پیامبری معجزه‌ای برای اثبات حقانیت خویش ارائه نداده است.
همان‌طور که فرستادن پیامبران از سوی خداوند برای هدایت بشر، امری سابقه‌دار است، سوار شدن بر موج عواطف انسان‌ها از طریق مدعیان پیامبری نیز مسئله‌ای سابقه‌دار در طول تاریخ است. به همین دلیل معجزه ملاک تشخیص حق از باطل، برای عموم بشر قرار می‌گیرد
انکار معجزه توسط بهاییان به دلیل عجز رهبران این فرقه از آوردن معجزه بوده است .به تعبیری اصل صورت مسئله را پاک می کنند تا پاسخ به انتقاد مخالفان را از اول روشن کردهباشند . آنان معجزات پیامبران را تأویل باطنی می‌کنند؟؟، ولی در عین حال معتقدند قرآن معجزه پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم است؛ امّا درسال۱۲۶۴ق با نزول کتاب «بیان میزان من عندالله» نوشته علی‌محمد شیرازی معروف به «باب» نسخ شده است.
این پژوهش با بهره‌گیری از روش کتابخانه‌ای ــ توصیفی به گردآوری و تحلیل و پردازش داده‌ها پرداخته و در نهایت از معجزه قرآن دفاع کرده است و ادعای بهائیان مبنی بر منسوخ شدن قرآن را ردّ می‌کند.
در مقاله حاضر نویسندگان قصد دارند با گستردگی و تتبع بیشتر دیدگاه اسلام و بهائیت را در خصوص معجزه بررسی کنند و با تمرکز بر قرآن به اثبات معجزه پیامبر اسلام و ردّ شبهات بهائیت دربارۀ معجزه بپردازند.
سرفصلهای مقاله :
– مقدمه
– معنای لغوی “معجزه”
– مهم‌ترین معادل‌های قرآنی معجزه
– معنای اصطلاحی «معجزه»
– شروط معجزه
– انواع معجزه
– تعریف معجزه از دیدگاه بهائیت
– معجزه بزرگان بهائیت
– نقد بر تاویلات من در آوردی رهبران بهائی
– معجزه از نگاه صاحب فرائد
– نقد سخنان گلپایگانی
– دیدگاه بهائیت دربارۀ قرآن در کتاب ایقان
نتیجه‌گیری:
۱- معنای مورد توافق لغت‌شناسان از ریشه واژه معجزه ناتوانی، ضعف و انتها و آخر هر چیز است، همچنین مشتقات عجز در قرآن به معنای یاد شده اشاره دارد.
۲- اندیشمندان مسلمان معتقدند دعوت پیامبران همیشه همراه با آیات و نشانه‌هایی که معجزه نامیده شده همراه بوده است. نکتۀ مهم این است که فرستادگان الهی، به اذن خداوند، قادر به ارائه آن هستند و به واسطه آن، ارتباط‌‌شان با خداوند و صدق گفتارشان ثابت می‌شود.
۳- بهائیان با ارائه تأویلاتی از خارق عادت‌های انجام شده از سوی پیامبران، آن‌ها را معتبر نمی‌شمارند.
۴- بزرگان بهائیت معتقدند ارائه معجزه یا امر خارق عادت از جانب شخصی که ادعای پیامبری دارد دلیل بر حقانیت وی نیست.
۵- بهائیان به معجزات اقتراحی انبیاء باور ندارند.
۶- بهائیان معتقدند تنها معجزه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم قرآن است.
۷- بهائیان، قرآن را به عنوان معجزه پیامبراسلام صلی الله علیه و آله و سلم قبول دارند، امّا کتاب‌های بیان و ایقان را ناسخ آن می‌دانند.
۸- بهاءالله معجزه پیامبران را در کتاب ایقان با تأکید بر آیه ۷ سوره آل‌عمران تأویل می‌کند. درحالی که در عهدین معجزات حضرات موسی و عیسی علیه السلام بر معنای ظاهری حمل شدند.
۹- گلپایگانی در شرح معجزه می‌گوید: کتاب، معجزه کامله است؛ اما اول به واسطه آن که معجزه باید برای تمام مردم بشر باشد و خارق عادت را نمی‌توان برای مردمانی که بعد می‌آیند گذاشت و اگر بشود که تمام اهل عالم جمع بشوند و طلب معجزه کنند، آن وقت تعیین معجزه به دست مردم می‌شود و این ممتنع است. نقد سخن او آن که هر پیامبری مطابق شرایط زمان خویش معجزه‌ای ارائه داده و پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم هم معجزه کتاب را برای تمام بشر ارائه داده است و دعوت به تحدی قرآن تا قیامت باقی است و یکی از نشانه‌های اعجاز قرآن می‌باشد که هیچ شخصی نتوانسته بدان پاسخ مثبت دهد.
نویسندگان:
سهيلا جلالي کندري، دانشيار، گروه علوم قرآن و حديث، دانشکده الهيات، دانشگاه الزهرا سلام الله علیها، تهران، ايران
فاطمه فتاحي: دانش‌آموخته مقطع کارشناسي ارشد علوم قرآن و حديث، دانشکده الهيات، دانشگاه الزهرا، تهران، ايران
((توجه : برای مطالعه متن کامل مقاله به آدرس زیر در سایت فصلنامه بهائی شناسی مراجعه فرمائید )):