با نگاهی به مطالب فصل‌های ۱ و ۲ کتاب، چند مطلب روشن می‌شود . بطور کلّی، شاید بتوان گفت که مهمترین جنبه آیین بهائی، مدل بالقوه‌ای است که برای زندگی مذهبی جهانی ارائه می‌کند. در وانفسای جهانی شدن معاصر، اگر نگوییم غالب، شاید، بسیاری از جوامع دینی و آیینی، حوزه‌های مشخص و متمایز خودی و غیر خودی، و رستگار و مغضوب دارند . آن‌ها با نفی پلورالیسم حقیقت دینی، با تاکید و تمرکز بر خاص بودن سنّتهای دینی خود، سعی در جداسازی پیروان خود از مفاهیم و ارزشهای روحانی، در چهارچوب و دیدگاه جهانی دارند .
