مقالات

بهائیان، فرقه ای از آئین بابی هستند که خود، برخاسته از مکتب شیخیه و تفکر رکن رابع است. مؤسس اصلی آئین بهائیت، میرزا حسینعلی نوری است که ابتدا پیرو باب بوده و در تبلیغ و ترویج بابیت تلاش می کرده است. و با استقرار در عکای فلسطین اشغالی و حمایت دولتمردان انگلیسی و آمریکا فرقه ضاله‌ی بهائیت شکل گرفت و با توجه به اهداف مشترک با صهیونیست‌ها پیوندی بین آنها بوجود آمده است.

در پيدايش فرقه ضاله بهائيت، علل گوناگوني دخيل بود. در اين راستا مي توان به بسترهاي ديني همچون درک نادرست از آموزه مهدويت و انتظار منجي، ظهور فرقه شيخيه، و بسترهاي فرهنگي و اجتماعي نظير فقر، جهل، بي سوادي و خرافه پرستي اشاره کرد.از ميان دلايل سياسي نيز مي توان از سويي به ضعف حکومت و تسلط همه جانبه اجانب بر دربار و منابع ملي، و از سوي ديگر به حمايت بيگانگان از هر حرکت ساختار شکن در راستاي تضعيف اقتدار حکومت و علما اشاره کرد.

رهبران بهائی از حدود 100 سال پیش برای نوشتن تاریخچه دوران بابی و بهائی در تکاپو بوده اند.اولین تلاش در این زمینه نوشتن 1 متن تاریخی - تخیلی توسط عباس افندی (متولد 1260 قمری = 1844م و متوفای نوامبر 1921 ) بود.او که در سنین طفولیت بهمراه پدر و خانواده از ایران خارج و هرگز به کشور بازنگشته بود، با رویاپردازی و در عالم خیال، در لباس جهانگردی که به ایران سفر کرده سعی میکند تا حوادث و وقایع دوران باب را انطور که مورد نظر بهائیان است بنویسد.